Paardengedragstherapie

6 days ago

HEB JIJ ANGST OM JE MENING TE UITTEN? IK WEL...

Ik las een bericht - omdat dit ergens was 'getagd'. Het bericht was een bericht an sich goed en netjes geschreven, maar toch had ik een maar... en heb daar dus op gereageerd (niet mijn normale gang van zaken). Vond het een beetje 'laf' om alleen mijn reactie op iemand anders z'n pagina te zetten - daarom dus ook hieronder dezelfde reactie. Het bericht gaat over de het ongenuanceerd commentaar geven op foto's en beelden van paarden(sport).
Als ik heel eerlijk ben - ben ik online angstig om mijn mening te geven omdat ik ook in de paarden werkzaam heb. Mijn angst is dus eigenlijk gewoon angst voor negatieve reacties. Angst om in een 'hokje' te komen en angst om klandizie te verliezen in het werk waarin ik zoveel plezier in heb. Juist het verschil (mensen en paarden helpen) kan ik maken met mijn werk, dat wil ik niet verliezen. Tja.. dus toch geplaatst. (ik kan het altijd weer weghalen dacht ik 🙈😅
www.facebook.com/bianca.schoenmakers/posts/10158611391219354

Mijn reactie op het bericht...
Ik ben het met je eens - van een foto kan je niet alles aflezen en het is een momentopname. Het online aanvallen van mensen kan grote schade leveren. Maar…
Zou het zo kunnen zijn dat die mensen die foto's en negatieve commentaren plaatsen de sport en het welzijn voor paarden willen verbeteren (misschien dus ook de sport willen behouden)? Soms rijden ze zelf nog wedstrijden, soms hebben ze bewust de sport verlaten of soms hebben ze er nooit aan meegegaan. In ieder geval voelen ze zich niet gehoord waardoor ze harder gaan schreeuwen en zelfs ongenuanceerd worden (als je de leerprincipes begrijpt klopt het gedrag ;)). Ook degene die zich aangesproken voelen door het schreeuwen, schreeuwen harder terug en worden ongenuanceerd. Alles klopt.

De kampen groeien steeds verder uit elkaar. In kamp A is iedereen het roerend met elkaar eens en in kamp B ook. Ook op jouw post is iedereen het roerend met elkaar een – geen kritische noot te vinden. Maar hoe krijgen we nu structurele verbetering in de paardensport? Ik weet het ook niet.
Maar na weer eens een dagje bij de losrijring te hebben gekeken bij een topsportevenement dressuur merk ik dat ik ook gefrustreerd raak. En vraag mij serieus af of het de foto’s met het commentaar zijn die de sport onder druk zet - of is de sport zelf de grootste boosdoener?

Ik had plaatsvervangende schaamte toen een moeder tegen haar jonge dochter zij "kijk zo moet je rijden". Het betreffende paard en werd om de havenklap subtiel met de zweep geslagen (zo'n 20 keer in totaal - nee geen tikje, een snoeiharde tik uit de losse pols, maar niet op de achterhand meer in de lies – dan zie je misschien minder striemen), de iets blauwe tong was opgekruld achter in de mond (kon je goed zien). Het paard was heel zwaar aan het ademhalen en wit van het schuim, werd om de haveklap op grove wijze vol op de rem gezet, dan weer vooruit getrapt (de dreiging van de spoor/zweep was vaak ook genoeg).
Er was misschien 1 combinatie die niet met militaire precisie alle oefeningen onder grote druk maar bleef herhalen. Ik vroeg mij af waar het losrijden ook al weer toe diende - spieren losmaken of ...? Bijna alle paarden liepen zwaar achter de loodlijn tijdens het gemiddelde 45 minuten durende 'losrijden'. Bijna alle paarden ademde hoorbaar zwaar en hadden schuim op de hals en tussen de benen tijdens het ‘losrijden’. Bijna alle paarden zwiepten voortdurend met hun staart (er waren insecten, maar het zwiepen nam direct af – of stopte zelfs als de paarden aan de lange teugel mochten stappen). Bijna alle paarden hadden de mond open, meerdere paarden hadden de tong opgekruld, tong tussen de tanden of iets aan de zijkant uit de mond. Bijna alle paarden hadden langdurig de oren sterk naar achteren, veel paarden knarsten. Bijna niemand reed zonder zweep en bijna iedereen had de zweep nodig. Bijna iedereen zette tijdens het rijden het paard meermaals op grove wijze op de rem om direct daarna, soms bijna gelijktijdig of soms later het paard weer hardhandig vooruit te trappen (ook dreigen met trappen levert dezelfde reactie bij het paard). De appuyementen, de wissels en piaffs werden in een hoger tempo en onder flinke druk meermaals geoefend (kon het paard dat nog niet dan?). Ik zal niemand vermoeien met de gezichtskenmerken die konden worden waargenomen van de paarden.
Dan vlak voor de proef werd het zweet er afgepoetst. De grove rijstijl veranderde in een meer vriendelijkere rijstijl, paard wat hoger instellen en hup de ring in. Goede truuk - het paard leert in de ring valt het wel mee. Hoge punten voor de ‘happy atlete’... Na de proef werd de neusriem (zit ie te strak?) gemeten door de steward aan de zijkant van de neusriem, tja dan zit het altijd goed. Zou de KNHS niet durven handhaven? Nee ik heb niet gevoeld, maar als jij het zou zien zou je ook bijna zeker weten dat de neusriemen veel en veel te strak zaten. Nee, er was geen wetenschappelijke data, maar de paard-signalen objectief bekijken geeft meer dan genoeg informatie.
En nee, ik durf ook niets te zeggen - ik heb wat video en foto’s gemaakt. Doe er niets mee, ik durf niet. De redenen van de opgestapte bondscoach (kreeg ook online de wind van voren) en een opgestapte team veterinair. (www.eurodressage.com/.../jan-greve-reflects-his...) zeggen ook wel iets, toch?
Je concludeert dat je het jammer vindt dat mensen hun mening baseren op een foto, echter is het niet zo dat een positieve mening – op basis van een foto - dan eigenlijk ook niet mogelijk is. De frustraties lopen zo hoog op dat ook iemand die een relatief normale reactie over een mogelijk strak zittende neusriem - ook online wordt afgemaakt. Het lijkt wel oorlog.
Hoe meer kennis ik heb gekregen over bijvoorbeeld welzijn, gedrag en gezondheid hoe moeilijker het wordt om bepaalde trainingsvormen nog ‘normaal’ te vinden. Die kennis komt niet uit mijn hippische opleidingen in Engeland en Duitsland (Warendorf).
Bij andere diersoorten gaat de verandering soms wat sneller. Grovere trainingsmethodes kunnen soms alleen aan de kaak gesteld worden door het in het ‘geheim’ te filmen of foto’s te maken. De mensen die het toepassen vinden het immers ‘normaal’ en ageren tegen de zogenaamde activisten en hebben zich afgezonderd in een groep.

Aan het eindresultaat kun je niet zien hoe iets getraind is. Het is echt een ‘illusie’ dat een paard alleen iets kan presteren als hij/zij dat wil. www.facebook.com/gedragstherapievoorpaarden/posts/1239318219584331
De shock in hondenland was groot bij het uitkomen van dit filmpje. www.ad.nl/.../zeven-arrestaties-voor-zware.../. Maar, zeg eerlijk… gebeurd zoiets niet vaker bij paarden tijdens de training (de schop vervangen door het been/ spoor en de tyleenslang vervangen door de zweep)? Alleen het paard ‘piept’ of ‘blaft’ niet en is weinig vocaal bij pijn, angst en stress.
Is het sowieso ni
et een beetje gek dat de FEI een 'bloedregel' heeft moeten maken om paarden in bescherming te nemen.
Vermoedelijk wordt ik nu door een aantal lezers gelijk in een hokje geplaatst (ben benieuwd wat ik wordt ‘activist’, ‘toetsenbordridder’ of gewoon een ‘prutser-die-zelf-nooit-iets-gepresteerd-heeft’ :)). Persoonlijk denk ik dat de sport echt moet veranderen en dat het ‘vijf-over-twaalf’ is. En ik denk niet dat de oplossing ligt in het ‘geen voer geven voor de activisten’, maar we moeten met zijn allen kritisch naar onszelf kijken. Ook ik heb vroeger dingen gedaan die niet door de beugel konden, maar hoop dat ik nu mensen kan behoeden voor dezelfde fouten en ze kan helpen met andere manieren waarop een paard kan leren en informatie. Ook van mij en mijn paard lukt het vast om een foto te maken waarbij je als kijker zou fronzen. Ik ben het dus met je eens, maar ik denk niet dat dat HET ‘probleem’ is van de paardensport.
Ik wil niet in kamp A - niet in kamp B, maar wel verandering. Het paard heeft geen toetsenbord…
Misschien haal ik zo mijn reactie weer weg. Ook ik ben best angstig voor de reacties 😱 ... See MoreSee Less

Video